Deelnemende kunstenaars

Bjorn Pauwels (1993, Roeselare) en Nora De Decker (1994, Aalst) werken voor de tweede keer als duo samen met croxhapox. In hun individuele praktijk werken ze beide vanuit de ruimtelijke vorm, maar elk vanuit een ander standpunt. Het werk van Pauwels is multidisciplinair, met beelden die vaak gecombineerd worden tot installaties met een humoristische toets die bevreemdende associaties oproepen. Het oeuvre van De Decker bestaat vooral uit houten sculpturen die beschilderd worden met olieverf. De kunstenaar brengt speelse elementen samen als onderdelen van één werk of ruimtelijk schilderij.Meer info via www.bjornpauwels.be en www.noradedecker.com.

Community of Listeners werd opgericht door Helena Lemonnier (BE) en Mohsen Mahjoobi (IRN) in 2018 en is een meertalig storytellingplatform dat werkt rond verhalen, rituelen en muziek, telkens op een unieke locatie. Tijdens deze ontmoetingen worden authentieke verhalen gebracht die resoneren met onze hyperdiverse maatschappij. Niet alleen waargebeurde verhalen, maar ook mythen en vertellingen rond universele onderwerpen komen aan bod. Een eenheidstaal wordt hier niet gesproken. Wel vloeit uit een nood tot communiceren een gemeenschappelijke taal voort, één die de dominante in vraag stelt. Deelnemers worden na deze gezamenlijke reis tussen Oost en West, tussen toen en nu, aangespoord om zelf de gehoorde verhalen verder te verspreiden. Op deze manier wordt de luisteraar de verteller.

Cosco (Louis De Cordier, 1978, Oostende) laat zich omschrijven als een moderne tekton. cosco’s werk is gebaseerd op aspecten als eenvoud en integratie en wil daarmee een antwoord bieden op de complexiteit van het dagelijks leven in de 21e eeuw. De projecten, installaties, sculpturen, VR’s, acties, foto’s, tekeningen, architecturale projecten, films, ontwerpen, geschriften en publicaties maken deel uit van een wereldbeeld dat het onbekende probeert te begrijpen. De kunstenaar streeft ernaar de perceptie van de kijker te verbreden, verder dan het normale te kijken en bewust te worden van de schoonheid van de tijdloze aanwezigheid waarin dat alles is ingebed. Om dit te verwezenlijken neemt cosco vaak deel aan interdisciplinaire samenwerkingsprojecten, zoals een archeologische labyrintmissie in Egypte, een initiatief om honingbijen te beschermen, of een bibliotheek bouwen in het hooggebergte van Spanje. In 2011 verhuisde cosco naar de Alpujarra, om een onafhankelijker en natuurlijker leven te leiden en de visie van een duurzame, sociale na te streven – to walk the talk.

Daniël Dewaele is autodidact. De relatie tussen kunst en maatschappij en de betekenis die kunst kan hebben voor de maatschappij is sinds ca. 1975 het actieterrein voor de kunstenaar. Deze ontstond uit de reflectie over kunst en de relatie of interdependentie tussen kunst en economie, samenleving, ideologie… Dewaele beperkt zich niet tot het in vraag stellen van kunst. Ook het functioneren van kunstinstellingen, kunst als fetisj, kunst als handelswaar en maatschappelijke thema’s als werkloosheid en racisme worden kritisch onder de loep genomen. Door bepaalde methodes te kiezen (enquete, interview, inventariseren…) kan Dewaele net zo goed een sociologisch kunstenaar genoemd worden. De kunstenaar gaat in tegen het traditionele eenrichtingsverkeer tussen kunstenaar en publiek en hanteert niet de taal van de kunst, maar de taal van de maatschappij, door onder meer hedendaagse communicatiemiddelen te hanteren.

‘Ik zoek. Door heel lang eenzelfde handeling te herhalen. Door mensen uit te nodigen samen al spelend te zoeken. Of door net heel kort en impulsief te zijn. 
Ik zoek. En ik vergeet. Allemaal tzelfde, een beetje anders.’
Instagram: @freddykakkerlak, @this_not_mycat

“Onbedoeld is mijn werk steeds een middel geweest om mezelf te ontdekken. Wanneer ik mijn intuïtie volg – in balans met mijn beoordelingsvermogen en voorliefde voor storytelling – onthullen de kunstwerken die hieruit voorkomen de aspecten die het leven voor mij zinvol maken. Ik hoop dat ik, door deze kunst te delen, een vorm van herkenning bij de toeschouwers oproep. Wanneer deze werken helpen om ons begrip voor anderen en het gemeenschapsgevoel te vergroten, voel ik dat mijn werk geslaagd is. Voor Kunst & Zwalm staan gemeenschap en hedendaagse rituelen dan ook centraal in een collectief geheel.”

Ik leef met mijn oor op de grond; ‘de daad van het luisteren’ is mijn sleutel om een dieper contact met de werkelijkheid te vinden. Een complex netwerk van geluid werkt voortdurend op ons in, buiten ons bewustzijn kleurt de hoorbare realiteit onze werkelijke perceptie. We nemen zelden frequenties en trillingen waar als een kaart van onze emotionele en fysieke toestand. Als zodanig stralen de onthullende boodschappen ervan recht in het onbewuste.
Een ontvankelijke manier van luisteren scherpt ons bewustzijn en creëert een hogere ruimtelijke en sociale gevoeligheid voor onze omgeving en andere wezens. Ik geloof dat ‘de gerichte daad van het luisteren’ zelfrealisatie en verandering in ons leven teweeg kan brengen. 
Ik ben gefascineerd door de manier waarop instrumenten worden samengesteld als een constructie van geluid door materiaal en textuur. Ik ben voortdurend op zoek naar hoe ik de relatie tussen mens en instrument kan veranderen. Zo kunnen onverwachte alledaagse voorwerpen en natuurlijke materialen muziekinstrumenten worden.

Vanuit haar achtergrond van beeldende- en performancekunst werkt ieke Trinks vaak met bestaande objecten. Ze kijkt naar hun relationele betekenis en herevalueert hun functie en waarde. Via het object gaat ze op zoek naar onze grenzen van eigendom en privacy. De uitwisseling met – en het betrekken van – anderen in haar projecten is daarbij een gewoonte geworden. Het herbestemmen, of het hergebruiken van objecten en materialen is voor Trinks een reactie op onze consumptiegedreven maatschappij en de verborgen productieprocessen die daarbij plaatsvinden. Wonend en werkend vanuit Rotterdam heeft Trinks haar werk in verschillende landen in Europa, Zuid-Amerika en Noord-Amerika tentoongesteld en uitgevoerd. Trinks is onderdeel van het performance-collectief TRICKSTER.

Het oeuvre van Karel Thienpont bestaat voornamelijk uit schilderijen die soms worden gecombineerd in sculpturale installaties. Thienpont is een autodidact die een geheel eigen ‘anti-esthetische’ en vrije vormentaal ontwikkeld heeft. Via een spel van ongedwongen associaties op verschillende niveaus, ontplooien narratieve structuren zich op zijn gerecycleerde dragers. De schilderijen refereren zowel naar de kunstgeschiedenis als naar de persoonlijke omgeving van de kunstenaar. Van de meest banale tot traumatische of memorabele gebeurtenissen, alles wordt verweven tot een bevreemdend en chaotisch geheel die een overweldigende realiteit weerspiegelen. Karel Thienpont (1973, Ronse) woont in Maarkedal en werkt in Ronse.

Het OD3 Collectief bestaat uit Paola Bartoletti, zangeres, actrice, docent beweging aan het KASKGent, Leen De Veirman, actrice, zangeres en Vigdis De Cauter, tekenares. Drie dames die al een tijdje samenkomen om te observeren en te discussiëren over de verschillende gebieden waarin ze zich bevinden. Door de toevallige ontmoetingen van mensen en feiten brengen ze het gebied opnieuw in kaart. Ze komen uit de wereld van theater, tekenen en zingen. Hun talen vermengen zich en worden één: kaarten maken van de wijk, opnieuw getekend, geherformuleerd, geborduurd, opnieuw beschreven.

In het werk van Lieve D’hondt komen de klassieke werkprocessen van beeldhouwen, tekenen en architectuur aan bod, waarbij de grenzen tussen de verschillende disciplines vervagen. De multimedia-interventies en installaties bespelen parameters als aan-/afwezigheid, tijd, ruimte, codes en verschijningsvormen. Constructie en reconstructie van structuren verwijzen subtiel naar het perceptieproces en de culturele context. Recente projecten focussen op het bespelen van ruimte en het interpreteren van haar beleving, betekenis en inhoud. De materiaalkeuze en de plaatsing van de elementen ten opzichte van elkaar en in de ruimte zijn weloverwogen gecomponeerd.

Museums of Belgium is één van de noemers waaronder Julie Lesenne en Matthias Nuytten werken. In hun werkproces gaan ze een relatie aan met een oorspronkelijke omgeving, waarbij ze observeren en analyseren hoe dingen er zich tonen. Deze waarnemingen monden uit in installaties van uiteenlopende media die een radicale ingreep vormen in die omgeving. Schijnbaar absurd en tactiel ontkrachten deze tijdelijke ingrepen de vooropgestelde manieren van kijken en ontbloten ze een verrassende complexiteit van economische, vormelijke, historische en magische onderdelen. Door te kiezen voor ontmoetingen in een dagelijkse context, toont Museums of Belgium zich kritisch tegenover institutionele mechanismen die voorwerpen afzonderen van de manier waarop ze worden gebruikt. Hun werk nodigt toeschouwers uit om mee te werken en de verzameling waarnemingen verder uit te breiden.

Alledaagse beelden in de vorm van reclamepanelen, neonborden, enz zijn een bron van inspiratie voor mijn installaties en interventies. Het schijnbaar ordinaire en triviale van dergelijk materiaal krijgt een prominente plek binnen mijn praktijk. Ik wil een realiteit creëren die voor iedereen herkenbaar is en toch het mysterie van het dagelijkse in zich draagt. Die ongrijpbaarheid is een belangrijk thema, niets is zomaar wat het lijkt. Het is een nieuwsgierigheid en melancholisch verlangen om de schoonheid van het triviale bloot te leggen. Hidden in plain sight. Optische illusies zijn er iedere dag, we maken fouten in onze observaties, metingen of logica. Niettemin komen we dankzij deze ‘fouten’ tot nieuwe inzichten en zienswijzen. Reflecties vervormen onze realiteit en onze kijk op de wereld. Ze beïnvloeden ons referentiekader en onze positie tegenover de omgeving en anderen. Het is een verwijzing naar de onmogelijkheid om onszelf en de wereld om ons heen te categoriseren. Ze is immers op oneindig veel manieren leesbaar en constant onderhevig aan verandering.

Rasa Alksnyte is een transdisciplinaire kunstenaar, fotograaf, docent en mentor. Door haar achtergrond in de podiumkunsten, weet ze je steeds te verrassen. Haar werkwijze reikt verder dan de verwachte paden en kaders. Ze omringt zich vaak met energie die anderen inspireert om te spelen, te experimenteren, te koken en te tuinieren. Door andere kunstenaars op een zachte manier te begeleiden, moedigt ze hen aan om zichzelf complexe vragen te stellen en op te lossen en steeds te streven naar een hoger creatief niveau. Rasa Alksnyte werkt met alles wat groeit en groeit en groeit…

Samah Hijawi is kunstenaar en PhD onderzoekster in Artistieke Praktijken aan de ULB en de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten in Brussel. In 2020 startte ze een langlopend project Kitchen. Table. een onderzoek naar de verschuiving van voedsel praktijken door tijd en ruimte, en het lichaam als een plaats van het geheugen van voedsel. In haar eerdere werk verkende ze de esthetiek van de representatie in werken die verwijzen naar de geschiedenis van Palestina, een onderzoek dat zich manifesteerde in een reeks collages en college-performances in 2017-2019. De essentie van de vraag waar het politieke is ingebed in artistiek werk, wordt voortgezet in de doorlopende serie Aesthetics of the Political, een project waarbij kunstenaars elkaar ontmoeten en onderzoeken hoe politieke ideeën worden omgezet in artistieke vorm. Samen met Shuruq Harb en Toleen Touq was ze co-curator van het platform The River has Two Banks (2012-2017), geïnitieerd om de groeiende afstand tussen Jordanië en Palestina aan te kaarten.

Stefanie Claes heeft zowel een beeldende als theaterachtergrond. Ze legt zich hoofdzakelijk toe op het maken van eigen (beeldende) projecten. Met haar eindwerk ‘Het Feest Van De platte Cake’ won ze de KBC TAZ-prijs en ook de voorstelling ‘Het Fantastische leven van de heilige Sint Christoffel zoals samengevat in twaalf taferelen en drie liederen’ viel in 2012 in de prijzen voor Circuit X en Het Theaterfestival en kreeg de Roel Verniersprijs. Stefanie is lid van het gelegenheidscollectief Lucinda Ra (Het Fioretti Project, Akaaremoertoe Bahikoeroe, GRONDWERK) en laat zich net als haar mede-makers van Lucinda Ra het liefst inspireren door bijzondere en onzichtbare plekken en mensen. Momenteel toert ze met Mia Kermis, een beeldende voorstelling over een vondeling. Naast theaterwerk creëert ze ook beeldend werk, zoals tekeningen en figuren.

Het kunstenaarscollectief ‘Taart in de brievenbus’ bracht de voorbije jaren artistieke interventies binnen in de huiselijke context. Over de periode van een maand functioneerde een bewoond huis tegelijkertijd als tentoonstellings-, privé- en publieke ruimte.
Met de uitnodiging voor Kunst en Zwalm en covid die onzichtbaar heel voelbaar was, heeft het collectief zich toegespitst op de ruimte rondom bewoonde huizen: de tuin met haar composthoop. Via deze composthopen observeren ze de ritmes van het alledaagse.

Tussen de hoppe – zo’n 70 jaar na de gevechten – werd Willem Vermeersch geboren uit een andere persoon met behulp van een andere persoon, eigenlijk met behulp van iedereen die enigszins in relatie staat tot elkaar: min of meer alles en iedereen. Kan je iets specifieker zijn? Neen. Misschien. Warmte in een Maleisische gastgezin. Daarna wandelen en nog eens wandelen – net zoals tekenen ademen is – ruimte opzoeken die dialoog mogelijk maakt. Oerkreten. Gekneed worden door samenpersende microkos’mossen’ in Brussel en elders. Bovendien hielpen eerstgenoemde en verdergenoemde personen me bijzonder om deze weg(wijzers) te vinden: Merci om te bestaan!

Van 28 augustus tot 12 september zal het para-instituut voor KUNST en precariteit (pKp) letterlijk haar tenten opslaan tijdens het kunstproject ‘Kunst en Zwalm’ en kampeert het aan de voet van het dorp Korsele. Zoals vroeger de precairen buiten de stadsmuren verbleven, zo vormt het kamp de plaats van waaruit ze interveniëren. Het wordt het laboratorium en de ontmoetingsplaats waar ze aspecten van deelnemende kunstwerken als documenten/materiaal zullen gebruiken om in interactie te treden met publieken.
Het pKp (Kunst en Zwalm) is onderdeel van het doctoraatsonderzoek van Stijn Van Dorpe. Het werd gerealiseerd met breakout.steun van LUCA School of Arts en steun van de Educational Master of Arts — Research unit Image — Visual Arts campus Ghent van LUCA School of Arts.

Het pKp is steeds publiek toegankelijk, hier kondigen we bepaalde acties, gesprekken, performances … aan. Dit programma wordt geregeld aangevuld. Je vindt ons op Vrijsbeke naast huis nr. 30 te Horebeke.

28/08 – 11u: Een voetstuk van het pKp Kunst en Zwalm, actie

Ceremonieel ontvouwen van een textielwerk bestaande uit stoffen gekregen van mensen wonende in Korsele en nabijgelegen huizen. 

28/08 – 16u tot 17u30 u:  ‘Heel gewoon, heel bijzonder, gewoon heel bijzonder’ – publiek tafelgesprek over het Protest-antisme in Korsele. 

Korsele staat bekend als één van de weinige plaatsen in Vlaanderen waar het protestantisme ononderbroken aanwezig is geweest. In de 17^e eeuw emigreerden er veel protestanten naar Nederland uit vrees voor de inquisitie, anderen bekeerden zich tot het katholicisme. Een kleine groep bleef en verstopte zich in de bossen van Korzele: de bosgeuzen. Samen met de kerkraad voeren we een publiek gesprek op de weide van pKp over het protestantisme.

Protestantisme wordt verbonden met geuzen en met protest, waar vinden we vormen van protest terug in het protestantisme? Hoe verhoudt het protestantisme zich vandaag nog tav de geus, het verzet, het precaire en het bos? Wat staat er op het spel, en wat dient er bescherming? 

(Moderator: Nancy Vansieleghem) 

04/09 – 19u: (ver)maak u.

Tijdens dit performancediner vraagt Marthe Marynissen aan de aanwezigen om samen te koken en van het klassieke recept af te wijken. (avondprogramma, reserveren verplicht)

05/09 – 11u: Ouders van kunstenaars, happening

Receptie voor en ontmoeting met de ouders van kunstenaars van Kunst en Zwalm (2021). Met een installatief verslag van vooraf afgelegde bezoeken aan deze ouders. Bezoeken die tevens de basis vormen voor nieuwe (ditmaal publieke) gesprekken. 

11/09 – 16 u: Publieke gronden Horebeke, gesprek 

Naar aanleiding van de protestacties tegen de verkoop van het patrimonium aan publieke landbouwgronden door het OCMW stad Gent (zie ook de zaak tegen Fernand Huts), gaan we in gesprek met lokale actoren over publieke gronden in Horebeke en de nood aan democratische reflectie over collectief gedeelde ruimte. Maarten Crivits van De Hongerige Stad, Simon Clement van de actie rond het Blauwhuis, Groen gemeenteraadslid Horebeke Filip Hebbrecht en landbouwer Dirk Remue en voorzitter van de Kerkraad Zwalm nemen deel aan het gesprek met Sarah Késenne, waarbij het concrete weiland van het pKp tentenkamp in Korsele als vertrekpunt genomen wordt.

Publieke landbouwgronden zijn in feite eeuwenoude schenkingen en erfenissen bestemd voor de armenzorg. Vandaag komen ze centraal te staan in discussies over stijgende grondprijzen, speculatie, pachtwet en privaat grootgrondbezit, terwijl ze ook gezien worden als beleidsinstrumenten voor sociale en duurzame voedselproductie, burgerparticipatie en stadslandbouw.

11/09 – 20u15: Een script voor Korsele, performance

Tijdens enkele workshops ontwikkelden 5 schrijvers waaronder de bewoners van Korsele Wilfred De Jonge en Liesbeth Lutjeharms samen met 3 externe genodigden, met name Malek Al Abdulmajd, Zehra Eviz en Alexia Van Craeynest, vanuit hun eigen expertise met eigendom en/of het verlies ervan een personage. Binnen een nabijgelegen tuin zullen ze deze personages als een script naar voor brengen. We starten aan het pKp en wandelen samen naar de tuin.

12/9 – 14.00: Koor voor koeien

De voorbije weekenden zong Joan voor de koeien en ook voor de bizons. Ze denkt na over onze relatie met boerderijdieren en ze probeert zich voor te stellen wat voor kunst of cultuur ze zouden kunnen genieten indien ze hun eigen Kunst & Zwalm hadden. Ze zingt vooral Ierse volksliedjes, omdat ze daar vandaan komt en die liedjes kent. Op zondag organiseert ze een klein koormoment en nodigt ze iedereen uit om een lied te leren en dat samen voor de koeien te zingen. Je kan ook een eigen lied meebrengen om aan de anderen te leren en samen voor de dieren te performen.

12/9 – 15.00 tot 16.00u: Protest luidop leren lezen, performance

De bijbel spreekt voor zich en tot iedereen. Het ‘volk leren lezen’ was daarom een belangrijke bekommernis van de protestantse schoolmeester en schrijver Abraham Hans. In de 18^e eeuw gaf hij les in het protestants schooltje in Korsele en schreef tal van kinderverhalen/leesboekjes ‘de Hansjes’. Wat is een protest-schooltje vandaag en wat betekent ‘het volk leren lezen’? Enkele mensen van de Kerkraad en kunstenaars die deelnemen aan Kunst en Zwalm lezen luidop ‘protest’ voor op de weide van pKp, on stage. Wil je zelf ook een stukje tekst voorlezen dat voor jou relateert aan ‘protest’ vandaag, sluit gerust aan.